Toomas Hendrik Ilves
embaxador Minister of Foreign Affairs 2 avientu 1996 - 14 ochobre 1998 ← Siim Kallas - Raul Mälk → Minister of Foreign Affairs 25 marzu 1999 - 28 xineru 2002 ← Raul Mälk - Kristiina Ojuland → eurodiputáu 1 mayu 2004 - 19 xunetu 2004 Distritu: Estonia eurodiputáu 1 mayu 2004 - 9 ochobre 2006 eurodiputáu 20 xunetu 2004 - 8 ochobre 2006 Distritu: Estonia Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 2004 4. Presidente d'Estonia 9 ochobre 2006 - 10 ochobre 2016 ← Arnold Rüütel - Kersti Kaljulaid →
Vida
Nacimientu	Estocolmu, 26  d'avientu de 1953 (65 años)
Nacionalidá	Estonia
Familia
Casáu/ada con	Merry Bullock  (1981 -  2004) Evelin Ilves  (2004 -  30 abril 2015) Ieva Ilves  (2 xineru 2016 -
Estudios
Estudios	Columbia College Universidá de Columbia Universidá de Pensilvania
Llingües	inglés estonianu alemán
Oficiu
Oficiu	políticu, periodista y diplomáticu
Llugares de trabayu	Tallín
Premios	ver Orden de la Rosa Blanca de Finlandia Caballeru de la Gran Cruz del Orde del Falcón Cruz del Reconocimiento Order of the Three Stars, 1st Class Gran Cruz de la Real Orden del Mérito de Noruega Caballero Gran Cruz de la Orden del León Holandés Collar de la Orden de la Cruz de Terra Mariana Gran Cordón de la Orde de Leopoldu [[]] Collar de la Orden de la Estrella de Rumania Knight Grand Cross of the Order of St. Olav‎ Gran Oficial de la Legión de Honor‎ Gran Cruz de la Orden del Mérito de Hungría Gran Cordón de la Suprema Orden del Crisantemo Gran Cruz, clase especial, del Mérito de La República Federal de Alemania Gran Cruz, edición especial, de la Orden del Mérito de la República Federal de Alemania  (2013) St. George's Order of Victory Order of the Golden Fleece Real Orde de los Serafines National Order of Merit Orde de l'Águila Blanca
Miembru de	Consejo Europeo de Relaciones Exteriores
Creencies
Partíu políticu	ensin valor Partido Socialdemócrata

Toomas Hendrik Ilves (26  d'avientu de 1953, Estocolmu) ye un políticu y diplomáticu estoniu, cuartu presidente de la República d'Estonia dende 2006 hasta 2016. Enantes foi embaxador estoniu n'Estaos Xuníos (1993-1996), ministru d'Asunto Esteriores (1996-2002) y miembru del Parllamentu Européu (2004-2006).

Ilves nació nuna familia de refuxaos estonios qu'emigró a los Estaos Xuníos cuando él tenía trés años. Llicenciáu en Psicoloxía pola Universidá de Columbia, desempeñó diversos trabayos académicos hasta qu'en 1984 colar a Europa pa trabayar como periodista nel departamentu estoniu de Radio Llibertá, informando de los acontecimientos de la Revolución Cantada. Tres la independencia estonia de 1991, pasó a exercer nel cuerpu diplomáticu del nuevu estáu y dempués entró na política nacional. Tuvo afiliáu al Partíu Moderáu, convertíu en 2004 nel Partíu Socialdemócrata d'Estonia (SDE).

El 23 de setiembre de 2006 convertir nel cuartu presidente d'Estonia, en venciendo na última votación al líder Arnold Rüütel.

Biografía |

Toomas Hendrik Ilves nació en Estocolmo (Suecia) el 26 d'avientu de 1953, nel senu d'una familia de refuxaos. Los sos padres Endel ya Irene Ilves fuxeron d'Estonia tres la ocupación soviética del Bálticu mientres la Segunda Guerra Mundial. Cuando tenía trés años, la familia emigró a los Estaos Xuníos pa establecese en Leonia, Nueva Jersey.^[1]

Ilves pasó tola so infancia en Leonia, completó la educación básica y en 1972 llicenciar con honores na Escuela Cimera local.^[1] En 1976 llogró la llicenciatura en Psicoloxía pola Universidá de Columbia, y dos años dempués completó un máster na mesma materia pola Universidá de Pensilvania.^[2] Ye falante nativu d'estoniu y inglés, y puede parolar con fluidez n'español, alemán y letón.^[2]

La so actual esposa ye Ieva Kupčy, responsable de ciberseguridad del gobiernu letón y veinte año menor qu'él, cola que contraxo matrimoniu en 2015.^[3] Enantes tuvo casáu cola psicóloga estauxunidense Merry Bullock y cola periodista estonia Evelin Int-Lambot (2004-2015).^[4] Tien un fíu, Luukas Kristjan (1987), y dos fíos: Juulia (1992) y Kadri Keiu (2003).^[5] Per otra parte el so hermanu, Andres Ilves, ye periodista de BBC World News.^[6]

Trayeutoria profesional |

Ilves tuvo trabayando nel departamentu de Psicoloxía de la Universidá de Columbia dende 1974 hasta 1979.^[5] Darréu foi profesor d'inglés y asistente de la direición nel Centru d'Educación Abierta de Englewood (Nueva Jersey). En 1981 camudar a Vancouver (Canadá) pa desempeñar la direición del Centru de les Artes de Vancouver (1981-1983) y l'enseñanza de lliteratura y cultura estonia na Universidá Simon Fraser (1983-1984).^[5][7]

En 1984, Ilves camudar a Múnich (Alemaña Occidental) como redactor del departamentu estoniu de Radio Llibertá. La emisora sirvió mientres la Guerra Fría como contraparte informativa de la Xunión Soviética, y al llegar ellí coincidiría col entamu de la Revolución Cantada. En 1988 foi xubíu a xefe de seición; esi mesmu añu'l Soviet Supremu estoniu concedió-y un salvoconducto pa visitar el so país d'orixe per primer vegada. Gracies a esi permisu entró en contautu coles principales organizaciones polítiques que llograron el restablecimiento de la república estona en 1991.^[7]

Carrera política |

Ilves empecipió la so carrera política nel cuerpu diplomáticu d'Estonia. Aprovechando los sos contactos académicu y profesional nel panorama norteamericanu, foi nomáu embaxador estoniu para Estaos Xuníos, Canadá y Méxicu dende 1993 hasta 1996. P'aportar a esti cargu tuvo qu'adquirir la nacionalidá estonia por ius sanguinis y arrenunciar a la estauxunidense.^[8] A lo llargo d'esos cuatro años, Ilves participó nes negociaciones con Rusia pa la retirada de los postreros efectivos del Exércitu Coloráu en suelu estoniu, completada n'agostu de 1994,^[9] y consolidó les relaciones diplomátiques estonies colos EE.XX.^[8]

El 2 d'avientu de 1996 foi nomáu ministru d'Asuntos Esteriores nos gobiernos de Tiit Vähi y de Mart Siimann.^[8] Permaneció al frente hasta la so dimisión en setiembre de 1998 pa presidir una formación extraparlamentaria centrista, el Partíu de los Llabradores (Eesti Talurahvaerakond), qu'acabaría absorbida nel Partíu Moderáu (Mõõdukad) de cara a les eleiciones xenerales de 1999.^[8] En llogrando escañu nel Riigikogu, Ilves volvió asumir la cartera d'Esteriores sol gobiernu de Mart Laar hasta'l 28 de xineru de 2002.

Nel so mandatu al mandu d'Esteriores, Ilves encargar d'axustar tantu l'adhesión a la Unión Europea —ratificada por aciu referéndum en 2003— como l'ingresu del país na Organización del Tratáu del Atlánticu Norte (OTAN), rematáu en 2004.^[8] Tamién punxo en marcha'l Conseyu Executivu del Institutu Estoniu de Política Esterior, qu'arrexuntaba les actividaes internacionales de diversos ministerios.^[8]

Compaxinó la xestión diplomática col lideralgu del Partíu Moderáu a partir de 2001, al cual condució a posiciones de centroizquierda. El so lideralgu duró poco tiempu; al añu siguiente, la formación cayó ganada nes eleiciones municipales con menos del 5% de los votos, polo que Ilves presentó la so dimisión. En 2004, los Moderaos convertir nel Partíu Socialdemócrata d'Estonia (SDE).^[8]

Depués de dexar la cartera ministerial, Ilves foi diputáu observador nel Parllamentu Européu y eurodiputáu de plenu derechu a partir de 2004.^[8]

Presidencia d'Estonia |

Rueda de prensa del presidente d'EE.XX., George W. Bush, col presidente d'Estonia. (2006)

Toomas Hendrik Ilves foi presidente d'Estonia dende'l 9 d'ochobre de 2006 hasta'l 9 d'ochobre de 2016, so dos primeros ministros: Andrus Ansip (2006-2014) y Taavi Rõivas (2014-2016). El cargu representa la xefatura del Estáu, anque nun tien poder executivu.

El 23 de marzu de 2006, Ilves foi nomáu pa ocupar la presidencia d'Estonia a pidimientu de tres formaciones: el so propiu partíu, el lliberal Partíu de la Reforma —lideráu pol primer ministru Andrus Ansip— y el conservador Unión Pro Patria y Res Públicu. A diferencia de les eleiciones a primer ministru, que son por sufraxu universal, la eleición del presidente estoniu precisa una mayoría de dos tercios del Riigikogu (68 votos). Si nun lu hubiera, la decisión correría al cargu de un Colexu Eleutoral formáu por parllamentarios y representantes locales.^[8]

Ilves namái llogró 64 votos na eleición parllamentaria, a cuatro de la mayoría, polo que tuvo qu'enfrentase al entós presidente Arnold Rüütel na votación del Colexu Eleutoral. Dos semana antes, unos 80 intelectuales estonios roblaron una declaración de sofitu a la candidatura de Ilves, ente los cualos destacaben Neeme Järvi, Jaan Kross, Arvo Pärt y Jaan Kaplinski.^[10]

El 23 de setiembre, Ilves venció a Rüütel por 174 votos a 162 pa convertise nel cuartu presidente d'Estonia y el más nuevu n'aportar al cargu (52 años). Al ser un cargu simbólicu, tuvo qu'arrenunciar a la so filiación partidista. Al xurar el so mandatu'l 9 d'ochobre prometió un mayor acercamientu a la Unión Europea, fomentar el desenvolvimientu de nueves teunoloxíes, defender la cultura y llingua estonies, y consolidar la inclusión social de la minoría rusa.^[8]

Ilves tuvo que mediar nel discutiniu del treslláu del soldáu de bronce de Tallin en 2007, que traxo protestes de la minoría rusa y un ciberataque contra les instituciones nacionales.^[11] El presidente sollertó a la OTAN de la falta de protocolos d'actuación sobre guerra informática y suxurió una mayor collaboración ente estaos miembros, al traviés de la esperiencia pionera del so país.^[12] Arriendes de esi pidimientu, l'Alianza creó'l Centru d'Excelencia pa la Cooperación en Ciberdefensa, con see na capital estona,^[13] y Ilves pasó a ser consideráu una autoridá en cuestiones teunolóxiques.^[7][14][15]

El presidente Ilves concede la Orde de la Estrella Blanca al lluchador de sumu Baruto Kaito. (2012)

A nivel internacional, Ilves foi'l principal defensor de la entrada d'Estonia na eurozona en 2011, y caltuvo numberoses xuntes con el presidentes d'otros estaos miembru pa vender el potencial económicu del so país, qu'entós rexistraba una crecedera cimera al 8% del PIB.^[7] Amás, cuntó que el Tratáu de Lisboa nun da ferramientes pa tratar crisis económiques como la Gran Recesión.^[12]

El nome de Ilves apaeció nes filtraciones de Wikileaks en 2010. Según la embaxada estauxunidense en Tallin, el presidente taba abiertamente engarráu al líder del Partíu del Centru y alcalde de la capital, Edgar Savisaar, al que definiría en priváu como «el Hugo Chávez d'Estonia» y criticáu poles sos relación con empresarios rusos.^[16] Amás, mientres la guerra d'Osetia del Sur de 2008, los norteamericanos consideraben qu'Estonia se sentía «amenazada» por un inminente ataque de Rusia que nunca llegaría a asoceder.^[12]

Ilves revalidó la presidencia'l 29 d'agostu de 2011 y convirtióse nel primer candidatu reelexíu namái colos votos del Riigikogu, al vencer al aspirante Indrek Tarand con 73 sofitos.^[17] Como'l mandatu presidencial ta llindáu a dos legislatura de cinco años, Ilves terminó'l so mandatu presidencial el 10 d'ochobre de 2016 y foi reemplazáu por Kersti Kaljulaid, la primer muyer qu'exerz la xefatura del estáu bálticu.^[18]

Ver tamién |

• Presidente d'Estonia


• Radio Liberty

Predecesor: Arnold Rüütel

Presidente d'Estonia 2006-2016

Socesor: Kersti Kaljulaid

Referencies |

Enllaces esternos |

• 
  Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Toomas Hendrik Ilves.


• 
  Sitio web oficial de la Presidencia d'Estonia (n'inglés)


• 
  Toomas Hendrik Ilves nel sitiu web del Barcelona Centre for International Affairs